człowieka rozbrajającego, czarującego,oryginalnego,delikatnego,emanującego wdziękiem,ciepłego,ekspresywnego,bezpośredniego mężczyzny czującego się obco w swym ciele, patrzącego z rezerwą,ironią, dystansem i z odmiennego punktu widzenia na zastaną rzeczywistość nietolerancji,konwenansów, hipokryzji,skostniałej oraz bezwzględnej moralności znieczulicy,brutalności, szykanowania indywidualizmu, która to od zawsze rzucała mu kłody pod nogi i piętrzyła trudności przed ,,Kicią",bytującą dzięki bujnej wyobraźni gdzieś w astralnej, wyimaginowanej, szczęśliwej przestrzeni,ale i na jawie potrafiącą nierzadko swym niewymuszonym czarem stopić apatię, chłód, uprzedzenia napotykanych na burzliwej drodze osób .Ten obraz to również manifest konieczności zmiany szwankującego w wielu aspektach świata, gdzie trudno znaleźć ciepło czy miłość, humanizm przeżywa kryzys, stosunki społeczne i polityczne nie akceptują żadnych odchyleń, oczy zamknięte są na cierpienia oraz wewnętrzne rozdarcia, non-konformizm, subtelna naiwność nieprzystosowanie do życia Patricka ignorującego przyziemne kwestie są piętnowane, a za to panuje niepisany nakaz angażowania się w rzeczy rzekomo najwyższej wagi i konflikty, oznaczające jedynie eskalację przemocy i rosnącą nienawiść. Pod wieloma względami tragiczna przecież historia zagubionej i wrażliwej ,,Kici" szukającej miejsca na tej Ziemi została przedstawiona w sposób barwny, lekki, przepełniony humorem, zaś tytułowy bohater wzbudza wielką sympatię oraz stanowi okaz transseksualisty będący perełką kinematografii, który poruszy serca nawet tych niestety nadal istniejących zapalczywych konserwatystów i zmusi ich do zastanowienia się nad istotą sformułowania ,,zło" oraz uznania jego ambiwalencji, bo chyba najgorszy jest w istocie brak dostrzegania najistotniejszych, bo głęboko ludzkich spraw oraz niezrozumienie dla nieszablonowości, podczas gdy zaiste bogata mozaika osobowości człowieczych to największy ludzki skarb.Szalonej penetracji świata przez głównego bohatera towarzyszy wspaniała,nastrojowa muzyka, co czyni film jaszcze bardziej klimatycznym, żywiołowym. Apel jeden-lepiej byłoby na Plutonie, ale my tez mamy niepowtarzalna szanse na reformę naszej, zbyt często nieciekawej rzeczywistości, a szczęście jest przewrotne i niespodziewane, ale ma rację bytu, gdyż ,,Kicia" mimo zawieruch ostaje się w swej niezmienionej,niezłamanej smutnymi okolicznościami ,urokliwej postaci, a przystań spokoju odnajduje tam, gdzie się go nie spodziewa, a mianowicie przy niefortunnym dawcy swego życia.